Handvest voor een wereld zonder geweld

Het 'Handvest voor een wereld zonder geweld' is het resultaat van jarenlang werk van individuen en organisaties die de Nobelprijs voor de Vrede hebben gewonnen. Het eerste ontwerp werd gepresenteerd op de Zevende Top van Nobelprijswinnaars in 2006 en de definitieve versie werd goedgekeurd op de Achtste Top in december 2007 in Rome. De standpunten en voorstellen lijken erg op de standpunten die we hier in maart zien.

De 11 van november van 2009, tijdens de tiende wereldtop in Berlijn, de winnaars van de Nobelprijs voor de vrede zij presenteerden het Handvest voor een wereld zonder geweld aan de initiatiefnemers van de Wereld Mars voor Vrede en Geweldloosheid Ze zullen als afgezanten van het document optreden als onderdeel van hun inspanningen om het wereldwijde bewustzijn over geweld te vergroten. Silo, oprichter van het universalistische humanisme en een inspiratie voor de Wereld Mars, sprak over de Betekenis van vrede en geweldloosheid op dat moment.

Brief voor een wereld zonder geweld

Geweld is een voorspelbare ziekte

Geen enkele staat of persoon kan veilig zijn in een onzekere wereld. De waarden van geweldloosheid zijn niet langer een alternatief om een noodzaak te worden, zowel in intenties als in gedachten en acties. Deze waarden komen tot uitdrukking in hun toepassing op de relaties tussen staten, groepen en individuen. We zijn ervan overtuigd dat naleving van de principes van geweldloosheid een meer geciviliseerde en vreedzame wereldorde zal introduceren, waarin een meer rechtvaardige en effectieve regering kan worden gerealiseerd, met respect voor de menselijke waardigheid en de heiligheid van het leven zelf.

Onze culturen, onze verhalen en ons individuele leven zijn onderling verbonden en onze acties zijn onderling afhankelijk. Vandaag de dag geloven we dat we voor een waarheid staan: de onze is een gemeenschappelijke bestemming. Dat lot zal worden bepaald door onze intenties, onze beslissingen en onze acties van vandaag.

Wij zijn ervan overtuigd dat het creëren van een cultuur van vrede en geweldloosheid een nobel en noodzakelijk doel is, ook al is het een lang en moeilijk proces. Bevestiging van de principes die in dit Handvest zijn vastgelegd, is een stap van vitaal belang om het voortbestaan en de ontwikkeling van de mensheid te waarborgen en een wereld zonder geweld te bereiken. Wij, mensen en organisaties beloond met de Nobelprijs voor de Vrede,

Opnieuw bevestigend onze inzet voor de Universele Verklaring van de Rechten van de Mens,

betrokken voor de noodzaak om een eind te maken aan de verspreiding van geweld op alle niveaus van de samenleving en bovenal aan de bedreigingen die wereldwijd het voortbestaan van de mensheid bedreigen;

Opnieuw bevestigend dat vrijheid van denken en meningsuiting aan de basis ligt van democratie en creativiteit;

Herkennen dat geweld zich in vele vormen manifesteert, of het nu gaat om gewapend conflict, militaire bezetting, armoede, economische uitbuiting, vernietiging van het milieu, corruptie en vooroordelen op basis van ras, religie, geslacht of seksuele geaardheid;

verstelwerk dat de verheerlijking van geweld, zoals uitgedrukt door de amusementsindustrie, kan bijdragen aan de acceptatie van geweld als een normale en toelaatbare toestand;

overtuigd dat degenen die het zwaarst door geweld worden getroffen, de zwaksten en meest kwetsbaren zijn;

Rekening houdend met dat vrede niet alleen de afwezigheid van geweld is, maar ook de aanwezigheid van gerechtigheid en het welzijn van de mensen;

aangezien dat een ontoereikende erkenning van etnische, culturele en religieuze diversiteit door staten ten grondslag ligt aan veel van het geweld dat in de wereld bestaat;

Herkennen de urgentie van het ontwikkelen van een alternatieve benadering voor collectieve veiligheid op basis van een systeem waarin geen enkel land of groep landen nucleaire wapens voor zijn eigen veiligheid mogen hebben;

bewust dat de wereld efficiënte mondiale mechanismen en niet-gewelddadige praktijken voor conflictpreventie en -oplossing nodig heeft en dat deze het meest succesvol zijn wanneer ze in een zo vroeg mogelijk stadium worden aangenomen;

bevestigen dat degenen met machtsuitgaven de grootste verantwoordelijkheid hebben om een einde te maken aan geweld, waar het zich ook manifesteert, en om het waar mogelijk te voorkomen;

overtuigd dat de principes van geweldloosheid moeten triomferen op alle niveaus van de samenleving, evenals in de relaties tussen staten en individuen;

We doen een beroep op de internationale gemeenschap om de ontwikkeling van de volgende beginselen te bevorderen:

In een onderling afhankelijke wereld vereisen de preventie en beëindiging van gewapende conflicten tussen staten en binnen staten collectieve actie van de kant van de internationale gemeenschap. De beste manier om de veiligheid van individuele staten te waarborgen, is het bevorderen van wereldwijde menselijke veiligheid. Dit vereist versterking van de uitvoeringscapaciteit van het VN-systeem en dat van regionale samenwerkingsorganisaties.
Om een wereld zonder geweld te bereiken, moeten staten altijd de rechtsstaat respecteren en hun wettelijke overeenkomsten naleven.
Het is van essentieel belang om onverwijld verder te gaan met de verifieerbare eliminatie van kernwapens en andere massavernietigingswapens. Staten die dergelijke wapens hebben, moeten concrete stappen ondernemen in de richting van ontwapening en een defensiesysteem hanteren dat niet gebaseerd is op nucleaire afschrikking. Tegelijkertijd moeten staten zich inspannen om een nucleair non-proliferatieregime te consolideren, dat ook multilaterale verificaties versterkt, nucleair materiaal beschermt en ontwapening tot stand brengt.
Om het geweld in de samenleving te verminderen, moet de productie en verkoop van handvuurwapens en lichte wapens worden verminderd en strikt worden gecontroleerd op internationaal, provinciaal, regionaal en lokaal niveau. Daarnaast moet er een totale en universele toepassing van internationale afspraken over ontwapening, zoals het Verdrag betreffende de Mine Ban 1997, en ondersteuning van nieuwe inspanningen om de gevolgen van willekeurig wapens te elimineren en geactiveerd door slachtoffers, zoals clustermunitie.
Terrorisme kan nooit worden gerechtvaardigd, omdat geweld geweld genereert en omdat geen enkele vorm van terreur tegen de burgerbevolking van enig land kan worden gepleegd in naam van welke oorzaak dan ook. De strijd tegen het terrorisme kan echter niet de schending van de mensenrechten, het internationale humanitaire recht, de normen van het maatschappelijk middenveld en de democratie rechtvaardigen.
Het beëindigen van huiselijk en familiaal geweld vereist onvoorwaardelijk respect voor de gelijkheid, vrijheid, waardigheid en rechten van vrouwen, mannen en kinderen, van de kant van alle individuen en instellingen van de staat, religie en de Burgermaatschappij. Dergelijke voogdij moet worden opgenomen in lokale en internationale wetten en conventies.
Elk individu en elke staat dragen de verantwoordelijkheid om geweld tegen kinderen en jongeren te voorkomen, die onze gemeenschappelijke toekomst en ons kostbaarste bezit vertegenwoordigen, en educatieve kansen, toegang tot basisgezondheidszorg, persoonlijke veiligheid, sociale bescherming bevorderen en een ondersteunende omgeving die geweldloosheid als een manier van leven versterkt. Onderwijs in vrede, dat geweldloosheid aanmoedigt en de nadruk op mededogen als een aangeboren kwaliteit van de mens, moet een essentieel onderdeel zijn van educatieve programma's op alle niveaus.
Conflicten te voorkomen als gevolg van de uitputting van natuurlijke hulpbronnen en in het bijzonder de bronnen van water en energie, vereist Staten ontwikkelen een actieve rol en in rechte systemen en modellen gewijd aan de bescherming van het milieu en het stimuleren van de insluiting het verbruik ervan is gebaseerd op de beschikbaarheid van hulpbronnen en de werkelijke menselijke behoeften
We doen een beroep op de Verenigde Naties en haar lidstaten om een zinvolle erkenning van etnische, culturele en religieuze diversiteit te bevorderen. De gouden regel van een niet-gewelddadige wereld is: "Behandel anderen zoals je graag behandeld zou willen worden."
De belangrijkste politieke instrumenten om een niet-gewelddadige wereld te smeden zijn functionerende democratische instellingen en de dialoog op basis van waardigheid, kennis en inzet, uitgevoerd op basis van evenwicht tussen de partijen en, in voorkomend geval, rekening houdend met ook aspecten van de menselijke samenleving als geheel en de natuurlijke omgeving waarin zij leeft.
Alle staten, instellingen en individuen moeten inspanningen ondersteunen om ongelijkheden in de verdeling van economische hulpbronnen te overwinnen en grote ongelijkheden op te lossen die een vruchtbare voedingsbodem voor geweld creëren. De ongelijkheid in levensomstandigheden leidt onvermijdelijk tot een gebrek aan kansen en, in veel gevallen, tot het verlies van hoop.
Het maatschappelijk middenveld, inclusief mensenrechtenverdedigers, pacifisten en milieuactivisten, moet worden erkend en beschermd als essentieel voor de opbouw van een niet-gewelddadige wereld, net zoals alle regeringen hun eigen burgers dienen en niet de anderszins. Er moeten voorwaarden worden gecreëerd om de participatie van het maatschappelijk middenveld, met name vrouwen, aan politieke processen op mondiaal, regionaal, nationaal en lokaal niveau mogelijk te maken en aan te moedigen.
Door de principes van dit Handvest in praktijk te brengen, wenden we ons tot ons allemaal zodat we samenwerken voor een rechtvaardige en moorddadige wereld, waarin iedereen het recht heeft om niet gedood te worden en tegelijkertijd de plicht om niet te doden voor iedereen

Handtekeningen van het Handvest voor een wereld zonder geweld

naar verhelpen alle vormen van geweld moedigen we het wetenschappelijk onderzoek op het gebied van menselijke interactie en dialoog, en we nodigen de academische, wetenschappelijke en religieuze gemeenschappen om te helpen bij de overgang naar een niet-gewelddadige en niet-moorddadige samenleving. Onderteken het handvest voor een wereld zonder geweld

De Nobelprijzen

Mairead Corrigan Maguire
Zijne Heiligheid de Dalai Lama
Michail Gorbatsjov
Lech Walesa
Frederik Willem De Klerk
Aartsbisschop Desmond Mpilo Tutu
Jody Williams
Shirin Ebadi
Mohamed ElBaradei
John Hume
Carlos Filipe Ximenes Belo
Betty Williams
Mohammed Yanus
Wangari Maathai
Internationale artsen voor de preventie van nucleaire oorlog
Rode Kruis
Internationaal Agentschap voor Atoomenergie
American Friends Service Committee
International Office of Peace

Voorstanders van het Charter:

instellingen:

Baskische regering
Gemeente Cagliari, Italië
Provincie Cagliari, Italië
Gemeente Villa Verde (OR), Italië
Gemeente Grosseto, Italië
Gemeente Lesignano de 'Bagni (PR), Italië
Gemeente Bagno a Ripoli (FI), Italië
Gemeente Castel Bolognese (RA), Italië
Gemeente Cava Manara (PV), Italië
Gemeente Faenza (RA), Italië

organisaties:

Peace People, Belfast, Noord-Ierland
Association Memory Collettiva, Association
Hokotehi Moriori Trust, Nieuw-Zeeland
Wereld zonder oorlogen en zonder geweld
World Center for Humanist Studies (CMEH)
De gemeenschap (voor menselijke ontwikkeling), Wereldfederatie
Convergentie van culturen, Wereldfederatie
Internationale Federatie van Humanistische Partijen
Vereniging «Cádiz voor Geweldloosheid», Spanje
Women for a Change International Foundation, (Verenigd Koninkrijk, India, Israël, Kameroen, Nigeria)
Instituut voor Vrede en Seculiere Studies, Pakistan
Vereniging Assocodecha, Mozambique
Awaz Foundation, Centre for Development Services, Pakistan
Eurafrica, Multiculturele Vereniging, Frankrijk
Peace Games UISP, Italië
Moebius Club, Argentinië
Centro per lo sviluppo creative "Danilo Dolci", Italië
Centro Studi ed European Initiative, Italië
Global Security Institute, VS.
Gruppo Emergency Alto Casertano, Italië
Boliviaanse Origami Society, Bolivia
Il sentiero del Dharma, Italië
Gocce di fraternità, Italië
Aguaclara Foundation, Venezuela
Associazione Lodisolidale, Italië
Mensenrechteneducatie en Active Conflict Prevention Collective, Spanje
ETOILE.COM (Agence Rwandaise d'Edition, de Recherche, de Presse et de Communication), Rwanda
Mensenrechtenorganisatie voor de jeugd, Italië
Atheneum van Petare, Venezuela
Ethische vereniging van CÉGEP uit Sherbrooke, Quebec, Canada
Federatie van particuliere instellingen voor kinder-, jeugd- en gezinszorg (FIPAN), Venezuela
Centre Communautaire Jeunesse Unie de Parc Extension, Québec, Canada
Artsen voor Global Survival, Canada
UMOVE (United Mothers Opposing Violence Everywhere), Canada
Raging Grannies, Canada
Veteranen tegen nucleaire wapens, Canada
Transformative Learning Centre, Universiteit van Toronto, Canada
Promotors of Peace and Nonviolence, Spanje
ACLI (Associazioni Cristiane Lavoratori Italiani), Italië
Legautonomie Veneto, Italië
Istituto Buddista Italiano Soka Gakkai, Italië
UISP Lega Nazionale Attività Subacquee, Italië
Commissione Giustizia e Pace di CGP-CIMI, Italië

notabelen:

De heer Walter Veltroni, voormalig burgemeester van Rome, Italië
De heer Tadatoshi Akiba, president van Mayors for Peace en burgemeester van Hiroshima
De heer Agazio Loiero, gouverneur van de regio Calabrië, Italië
Prof. MS Swaminathan, voormalig president van de Pugwash Conferences on Science and World Affairs, Nobel Peace Prize Organisation
David T. Ives, Albert Schweitzer Instituut
Jonathan Granoff, president van het Global Security Institute
George Clooney, acteur
Don Cheadle, acteur
Bob Geldof, zanger
Tomás Hirsch, woordvoerder van het humanisme voor Latijns-Amerika
Michel Ussene, woordvoerder van het humanisme voor Afrika
Giorgio Schultze, woordvoerder van het humanisme voor Europa
Chris Wells, voorzitter van het humanisme voor Noord-Amerika
Sudhir Gandotra, woordvoerder van het humanisme voor de regio Azië-Pacific
Maria Luisa Chiofalo, adviseur van de gemeente Pisa, Italië
Silvia Amodeo, voorzitter van de Meridion Foundation, Argentinië
Miloud Rezzouki, voorzitter van de ACODEC Association, Marokko
Angela Fioroni, regionaal secretaris van Legautonomie Lombardia, Italië
Luis Gutiérrez Esparza, president van de Latin American Circle of International Studies (LACIS), Mexico
Vittorio Agnoletto, voormalig lid van het Europees Parlement, Italië
Lorenzo Guzzeloni, burgemeester van Novate Milanese (MI), Italië
Mohammad Zia-ur-Rehman, nationale coördinator van GCAP-Pakistan
Raffaele Cortesi, burgemeester van Lugo (RA), Italië
Rodrigo Carazo, voormalig president van Costa Rica
Lucia Bursi, burgemeester van Maranello (MO), Italië
Miloslav Vlček, president van de kamer van volksvertegenwoordigers van de Tsjechische Republiek
Simone Gamberini, burgemeester van Casalecchio di Reno (BO), Italië
Lella Costa, actrice, Italië
Luisa Morgantini, voormalig vice-voorzitter van het Europees Parlement, Italië
Birgitta Jónsdóttir, lid van het IJslandse parlement, president van Vrienden van Tibet in IJsland
Italo Cardoso, Gabriel Chalita, José Olímpio, Jamil Murad, Quito Formiga, Agnaldo
Timóteo, João Antonio, Juliana Cardoso Alfredinho Penna (“Parlementair Begeleidingsfront van de Wereldmars voor Vrede en Não Violência in São Paulo”), Brazilië
Katrín Jakobsdóttir, minister van Onderwijs, Cultuur en Wetenschap, IJsland
Loredana Ferrara, adviseur van de provincie Prato, Italië
Ali Abu Awwad, vredesactivist door geweldloosheid, Palestina
Giovanni Giuliari, adviseur van de gemeente Vicenza, Italië
Rémy Pagani, burgemeester van Genève, Zwitserland
Paolo Cecconi, burgemeester van Vernio (PO), Italië
Viviana Pozzebon, zangeres, Argentinië
Max Delupi, journalist en chauffeur, Argentinië
Páva Zsolt, burgemeester van Pécs, Hongarije
György Gemesi, burgemeester van Gödöllő, president van lokale autoriteiten, Hongarije
Agust Einarsson, rector van de Universiteit van Bifröst University, IJsland
Svandís Svavarsdóttir, minister van Milieu, IJsland
Sigmundur Ernir Rúnarsson, parlementslid, IJsland
Margrét Tryggvadóttir, parlementslid, IJsland
Vigdís Hauksdóttir, parlementslid, IJsland
Anna Pála Sverrisdóttir, parlementslid, IJsland
Thráinn Bertelsson, parlementslid, IJsland
Sigurður Ingi Jóhannesson, parlementslid, IJsland
Omar Mar Jonsson, burgemeester van Sudavikurhreppur, IJsland
Raul Sanchez, secretaris van de mensenrechten van de provincie Cordoba, Argentinië
Emiliano Zerbini, muzikant, Argentinië
Amalia Maffeis, Servas - Cordoba, Argentinië
Almut Schmidt, directeur Goethe Institut, Cordoba, Argentinië
Asmundur Fridriksson, burgemeester van Gardur, IJsland
Ingibjorg Eyfells, schooldirecteur, Geislabaugur, Reykjavik, IJsland
Audur Hrolfsdottir, schooldirecteur, Engidalsskoli, Hafnarfjordur, IJsland
Andrea Olivero, nationale president van Acli, Italië
Dennis J. Kucinich, lid van het congres, VS.