Logboek, november 5

November 5 - Op het schip wordt veel tijd besteed aan het checken van de weersvoorspelling om te zien hoe het weer zal evolueren. Buiten staat een zeer harde wind.

Ze komen ook hier, in de haven, de windstoten aan die de masten doen slingeren en daaromheen is het geluid van de vallen hoorbaar. Een typisch geluid

Laten we de instrumenten eens bekijken: de windmeter registreert windstoten van 30-40 knopen. De dag is helder en afgezien van de wind lijkt het op een lentedag.

We vertrekken naar de bijeenkomst op de Peace Boat in een rommelige volgorde, sommigen in de auto met René en Magda, anderen met de bus; Iemand dacht erover te lopen voordat hij zich realiseerde dat hij de hele commerciële haven moet oversteken. Een mars van minstens een uur.

Peace Boat is een cruiseschip dat wordt geëxploiteerd door de Japanse gelijknamige NGO, die zich inzet voor de verspreiding van de cultuur van vrede, nucleaire ontwapening, de verdediging van de mensenrechten en de duurzaamheid van het milieu voor 35.

Het schip maakt cruises over de hele wereld en tijdens de stops aan boord zijn er activiteiten open voor het publiek en pacifistische groepen.

In de fase van Barcelona, ​​waarin we ook zullen deelnemen aan de Middellandse Zee van Vrede

In de Barcelona-fase, waaraan we ook zullen deelnemen Middellandse Zee van de vrede, wordt de documentaire "The Beginning of the End of Nuclear Weapons" vertoond, geproduceerd door het internationale persbureau Pressenza.

Dan komt er een reeks interventies, Alessandro zal voor ons spreken.

We kwamen ruim van tevoren aan om de vergaderruimte voor te bereiden. Verhuizen van de besloten ruimtes van Bamboo naar de hallen van de Peace Boat heeft een zeker effect en we lopen ook het risico om onszelf op en neer te bewegen op de liften van het schip.

Afgezien van dit kleine ongemak, zijn we voor de rest een goed afgerond team: na een half uur plaatsen we de tentoonstelling Colors of Peace, de vlag van de Middellandse Zee van de Vrede, de vlag van de Mars in het Italiaans en de vlag van de Ambassade van Vrede , het netwerk van vredesambassies ook ondersteund door de burgemeester van Palermo, Leoluca Orlando.

Het idee is om niet alleen staten, maar ook steden, individuele gemeenschappen van burgers te betrekken bij een netwerk dat leidt tot ontwapening in het Middellandse Zeegebied en de dialoog tussen landen. Soms begrijpen burgers elkaar beter.

Inma Prieto doet de eer

Onze Inma Prieto neemt de honneurs waar, de "charmante presentator" is enthousiast maar doet het erg goed. begint.

Nariko, de Hibakusha, leest een gedicht van hem vergezeld door een cellist. Dan is het aan María Yosida, directeur van de Peace Boat, om het verhaal van de Peace Boat-missie te vertellen. Na haar kondigt Inma de documentaire aan. Duisternis in de kamer.

"The Beginning of the End of Nuclear Weapons" schetst de geschiedenis van de atoombommen die op Japan zijn gevallen en de hele lange reis van campagnes voor nucleaire ontwapening, van de campagnes die tijdens de Koude Oorlog zijn gestart tot de recente ICAN, International Campaign for Abolition of Nuclear Weapons , bekroond met de Nobelprijs voor de Vrede in 2017 (de prijs is te zien).

Ican betekende een radicale verandering in het tempo van wereldwijde mobilisaties voor nucleaire ontwapening, ondertussen omdat het een wereldwijde mobilisatie van het maatschappelijk middenveld was en vervolgens omdat het de visie op ontwapening veranderde door eerst in het debat de kwestie van de humanitaire crisis die zou volgen op een mogelijk gebruik van kernwapens.

Een nucleaire oorlog is een eindeloze oorlog

Het Japanse geval en dat van de landen waar kernproeven werden uitgevoerd, in de Stille Oceaan, Kazachstan en Algerije, vormden de theoretische en documentaire basis voor de nieuwe aanpak. Een nucleaire oorlog is een eindeloze oorlog, waarvan de gevolgen langdurig zijn.

Straling vernietigt niet alleen mensen, maar ook hun middelen van bestaan: water, voedsel, lucht. Een reëel risico, vooral vandaag, toen het einde van de Koude Oorlog blokken de weg opende voor nucleaire wapens voor landen met autoritaire en antidemocratische regimes.

In de afgelopen jaren is de wereld meerdere keren overweldigd door een nucleaire oorlog.

Iedereen herinnert zich het geval van Stanislav Petrov, de luitenant-kolonel van het Sovjetleger, die voor de computers die een Amerikaanse nucleaire aanval op de USSR aankondigden, besloot niet te reageren.

Hij drukte niet op de knop en de atoomoorlog begon niet. De computers hadden het mis, maar als ik de bevelen had opgevolgd, zouden we hier vandaag niet zijn om het te vertellen.

Er zijn nog vijf andere gedocumenteerde gevallen naast die van Petrov. Dus, om het in de woorden van een van de hoofdrolspelers van de film te zeggen: de vraag is niet of het opnieuw zal gebeuren, maar wanneer het zal gebeuren.

Er is gesproken over nucleaire wapens als afschrikmiddel

Al jaren wordt over nucleaire wapens gesproken als afschrikmiddelen. De stelling is min of meer dit: omdat er een risico is op een wereldwijde holocaust, zullen oorlogen worden verminderd.

Kijk maar eens naar een nieuwsbrief om te begrijpen dat conventionele oorlogen niet zijn gestopt.

Om nog maar te zwijgen van het feit dat technologische evolutie het nu mogelijk maakt om kleinere kernwapens te vervaardigen die in "conventionele" oorlogen kunnen worden gebruikt.

Je verlaat de documentaire met het gevoel van urgentie: ontwapening en verbod op kernwapens onmiddellijk!

Een van de volgende interventies, die onze aandacht trekt, is David Llistar, directeur van het Department of Global Justice and International Cooperation van de gemeenteraad van Barcelona.

Barcelona begint afstand te nemen van de banken die de wapenhandel financieren

Het gaat meteen ter zake: banken en wapens. De stad Barcelona begint afstand te nemen van de banken die de wapenhandel financieren en 50% van de kredietlijnen hebben deze geopend met Ethical Banking en de Bank of Spain.

Het doel is om geleidelijk 100% te bereiken. Het verklaart ook wat de rol van gemeentelijke overheden in het nucleaire ontwapeningsnetwerk kan zijn: fungeren als een transmissieriem tussen burgers en centrale autoriteiten. Voorstellen die ons aan het denken zetten.

Na de tussenkomsten van Tica Font van het Centro Delas d'estudis per la Pau, Carme Sunye van Fundipau en onze Alessandro van de Danilo Dolci de Trieste vereniging, is het tijd voor Rafael de la Rubia, promotor en coördinator van de Wereld Mars.

We zijn allemaal nieuwsgierig. Rafael werd geboren in 1949 in Madrid en heeft tientallen jaren pacifistische activiteit achter de rug. Hij is een humanist en oprichter van de beweging World of War and Violence. Tijdens de Franco-dictatuur zat hij in de gevangenis omdat hij een gewetensbezwaarde was, en werd hij ook gevangen gezet in Pinochet's Chili omdat hij lid was van de humanistische beweging.

Boekhandelaar, uitgever, schrijver en vertaler, hij is een lange mars voor vrede, die vijftig jaar geleden begon en nog niet is geëindigd. Hij lijkt geen leider die menigten pest, maar eerder iemand die weet dat de weg naar vrede en geweldloosheid bergopwaarts is. "Laten we doen wat we kunnen, stap voor stap", zegt hij.

We denken aan het weer dat opzij is gezet. Morgen keren we terug naar de zee en proberen Tunesië te bereiken.