Klacht over de aanwezigheid van kernwapens in Italië

Door Alessandro Capuzzo

Op 2 oktober werd de klacht, individueel ondertekend door 22 leden van pacifistische en antimilitaristische verenigingen, naar het Openbaar Ministerie van het Hof van Rome gestuurd: Abbasso la guerra (Weg met de oorlog), Donne e uomini contro la guerra (Vrouwen en mannen tegen oorlog), Associazione Papa Giovanni XXIII (Vereniging Paus Johannes XXIII), Centro di documentazione del Manifesto Pacifista Internazionale (Documentatiecentrum van het Internationaal Pacifistisch Manifest), Tavola della Pace Friuli Venezia Giulia (Vredestafel Friuli Venezia Giulia), Rete Diritti Accoglienza Solidarità Internazionale (International Solidarity Welcome Rights Network), Pax Christi, Pressenza, WILPF, Centro sociale 28 maggio (28 mei Sociaal Centrum), Coordinamento No Triv (No Triv-coördinator) en particuliere burgers.

Onder de klagers bevonden zich universiteitsprofessoren, advocaten, artsen, essayisten, vrijwilligers, onderwijzers, huisvrouwen, gepensioneerden en Comboni-vaders. Sommigen van hen zijn bekend, zoals Moni Ovadia en pater Alex Zanotelli. De woordvoerder van de 22 is de advocaat Ugo Giannangeli.

Advocaten Joachim Lau en Claudio Giangiacomo, van IALANA Italia, dienden de klacht in namens de eisers.

De klacht werd door de initiatiefnemers geïllustreerd tijdens een persconferentie die op veelzeggende wijze werd gehouden voor de militaire basis van Ghedi, waar geautoriseerde bronnen geloven dat er nucleaire apparaten zijn.

Foto's van de persconferentie waarin de klacht werd gepresenteerd, voor de nucleaire luchtmachtbasis Ghedi

Hen wordt gevraagd onderzoek te doen naar de aanwezigheid van kernwapens in Italië en de mogelijke verantwoordelijkheden

De klacht ingediend op 2 oktober 2023 bij het Openbaar Ministerie van het Hof van Rome vraagt ​​de onderzoeksmagistraten om in de eerste plaats onderzoek te doen naar de aanwezigheid van kernwapens op Italiaans grondgebied en bijgevolg naar de mogelijke verantwoordelijkheden, ook van vanuit crimineel oogpunt, vanwege de invoer en het bezit ervan.

In de klacht wordt gesteld dat de aanwezigheid van kernwapens op Italiaans grondgebied als waar kan worden beschouwd, ook al is dit nooit officieel erkend door de verschillende regeringen die volgden. De bronnen zijn talrijk en variëren van journalistieke artikelen die nooit zijn ontkend tot gezaghebbende wetenschappelijke tijdschriften en politieke evenementen.

In het rapport wordt onderscheid gemaakt tussen nationale en internationale bronnen.

Een van de eerste is het antwoord van minister Mauro op een parlementaire vraag van 17 februari 2014, een antwoord dat, door te proberen de aanwezigheid van de apparaten te legitimeren, impliciet hun bestaan ​​erkent. Tot de bronnen behoren ook een document van het CASD (Center for Higher Defense Studies) en het CEMISS (Military Center for Strategic Studies).

Ook internationale bronnen zijn talrijk. Het is de moeite waard om het onderzoek van Bellingcat (vereniging van onderzoekers, academici en onderzoeksjournalisten) van 28 mei 2021 onder de aandacht te brengen. De resultaten van dit onderzoek zijn paradoxaal, want hoewel de Europese regeringen alle informatie blijven verbergen, gebruikt het Amerikaanse leger applicaties om de informatie op te slaan. grote hoeveelheid gegevens die nodig zijn voor artillerieopslag. Het is gebeurd dat de gegevens van deze toepassingen publiek domein zijn geworden vanwege de nalatigheid van het Amerikaanse leger bij het gebruik ervan.

Op basis van de talrijke aangehaalde bronnen kan de aanwezigheid van kernwapens in Italië als zeker worden beschouwd, met name ongeveer 90 op de bases van Ghedi en Aviano.

In de klacht wordt eraan herinnerd dat Italië het Non-proliferatieverdrag (NPV) heeft geratificeerd

In de klacht wordt herinnerd aan het feit dat Italië op 24 april 1975 het Non-proliferatieverdrag (NPV) heeft geratificeerd, dat gebaseerd is op het beginsel dat staten die over kernwapens beschikken (de zogenaamde "nucleaire landen") zich ertoe verbinden geen kernwapens over te dragen aan landen die dat wel doen. deze niet bezitten (zogenaamde "niet-nucleaire landen"), terwijl laatstgenoemde landen, waaronder Italië, zich ertoe verbinden geen directe of indirecte controle over kernwapens te ontvangen en/of te verwerven (artikelen I, II, III).

Italië daarentegen heeft het Verdrag tot verbod van kernwapens, dat op 7 juli 2017 door de Algemene Vergadering van de VN werd goedgekeurd en dat op 22 januari 2021 in werking trad, niet ondertekend of geratificeerd. Zelfs zonder deze handtekening zou het bezit van kernwapens expliciet en automatisch als illegaal zou kwalificeren, blijft de klacht volhouden dat de onwettigheid waar is.

Vervolgens maakt hij een analytisch overzicht van de verschillende wapenwetten (wet 110/75; wet 185/90; wet 895/67; de TULPS Testo Unico delle leggi di pubblica sicurezza) en besluit met te stellen dat atoomwapens binnen de definitie vallen. van "oorlogswapens" (wet 110/75) en "materialen voor wapens" (wet 185/90, art. 1).

Ten slotte gaat de klacht in op de kwestie van de aan- of afwezigheid van invoervergunningen en/of machtigingen, aangezien hun geverifieerde aanwezigheid op het grondgebied noodzakelijkerwijs veronderstelt dat zij de grens oversteken.

Het stilzwijgen over de aanwezigheid van atoomwapens heeft onvermijdelijk ook gevolgen voor de aan- of afwezigheid van importvergunningen. Elke toestemming zou ook in strijd zijn met artikel 1 van Wet 185/90, waarin wordt vastgelegd: “De export, import, doorvoer, intracommunautaire overdracht en bemiddeling van wapenmateriaal, evenals de overdracht van de relevante productievergunningen en de verplaatsing van productie , moet zich aanpassen aan het buitenlandse en defensiebeleid van Italië. “Dergelijke operaties worden door de staat gereguleerd in overeenstemming met de principes van de Republikeinse grondwet, die oorlog afwijst als middel om internationale geschillen te beslechten.”

De klacht wijst op het Openbaar Ministerie van Rome als het bevoegde forum voor de onvermijdelijke betrokkenheid van de Italiaanse regering bij het beheer van kernwapens.

De klacht, ondersteund door twaalf bijlagen, is ondertekend door 12 activisten, pacifisten en antimilitaristen, van wie sommigen hoge posities bekleden in nationale verenigingen.