Logboek, oktober 29

Oktober 29 - Vlakke zee, weinig wind. We zeilen dichtbij porquerolles, het grootste van de eilanden van de archipel van Hyères.

In 1971 heeft de Franse staat 80% van het eiland gekocht om het om te vormen tot een uitgebreid beschermingspark, het huidige nationale park van Port-Cros.

Aan boord van de Bamboo is de sfeer rustig, zelfs de enige "aardbewoner" van de bemanning, die de eerste dag zeeziekte moest bestrijden, heeft zich nu aangepast.

De schoonheid van Porquerolles vult het hart. En het is een schoonheid die omringt, kalmeert, betovert.

"Kijk... een onderzeeër!" Het signaal komt plotseling. Het heeft het effect van een plotseling ontwaken uit een mooie droom.

Maar hoe? We zeilden in een zee van schoonheid en plotseling is er een zwart silhouet dat recht oost-zuidoost loopt.

Een dreigend silhouet, met zijn torentje uit de golven.

We grijpen onze mobiele telefoons om wat foto's te maken en tonen dan de vlag van maart met de absurde pretentie om een ​​schot te maken met het torentje op de achtergrond.

Een afbeelding die zegt: we zijn hier en we willen dit niet in de Middellandse Zee. De bedoeling is goed, maar de onderzeeër vaart zeer snel en in een ogenblik hebben we het achterin. Te ver.

We zijn in de buurt van Toulon, de basis van de Franse nucleaire onderzeeërs

“We zijn dicht bij Toulon, de basis van de Franse kernonderzeeërs. Wie weet waar deze heen gaat?” vraagt ​​Alexander zich af, terwijl het donkere silhouet achter ons verdwijnt.

In Toulon is in feite de grootste basis van de Franse marine waar de nucleaire aanvalsonderzeeërs zijn ondergebracht, de SNA. De eerste werd geleverd in 1983, waarna er binnen tien jaar vijf meer arriveerden.

Momenteel zijn er van de zes nucleaire onderzeeërs twee stationair voor reparaties en twee zijn gewijd aan de bescherming van nucleaire afschrikking.

Twee anderen houden zich bezig met conventionele missies, waaronder de bescherming van de lucht- en zeegroep.

Ter compensatie van de veroudering van het nucleair arsenaal in de zee, lanceerde Frankrijk in juli vorig jaar Suffren, de eerste van de zes nieuwe nucleaire aanvalsonderzeeërs van de Barracuda-klasse. Het werd gebouwd door de kolos Naval Group, die een belangrijke operatie met de Italiaanse Fincantieri ondertekende.

Bij het vallen van de avond becommentariëren we deze informatie onderling en laten we ons geen moment meeslepen door ontmoediging na te denken over internationale nucleaire ontwapeningsverdragen.

De buitenlandse ministeries van de wereld zijn vol goede bedoelingen die op nat papier zijn achtergelaten.

In 1995 hebben de mediterrane staten de Verklaring van Barcelona ondertekend

In 1995 ondertekenden de mediterrane staten de Verklaring van Barcelona, ​​die de grondlegger moest zijn van een wereldwijd partnerschap tussen de Europese Unie (EU) en twaalf landen in het zuidelijke Middellandse Zeegebied.

Het doel van de vereniging is om van de Middellandse Zee een gemeenschappelijke ruimte van vrede, stabiliteit en welvaart te maken, door de dialoog te versterken
politieke en veiligheid, economische en financiële samenwerking en sociale en culturele relaties.

De doelen omvatten: "het bevorderen van de regionale veiligheid, het elimineren van massavernietigingswapens, het naleven van internationale en regionale non-proliferatieregimes, evenals ontwapenings- en wapenbeheersingsovereenkomsten."

We hebben twee jonge mensen aan boord die nog niet in 1995 waren geboren, andere zeilers die dat jaar al meer dan volwassenen waren.

Samenvattend, de verklaring is tevergeefs overgedragen gedurende ten minste twee generaties. Als je erover nadenkt, vallen je armen. En het is nog niet voorbij.

Het eerste internationale verdrag voor het verbod op kernwapens werd ondertekend op 2017

Het eerste bindende internationale verdrag voor het verbod op kernwapens werd wereldwijd ondertekend op 2017.

Ondertekend door 79-landen heeft een clausule (artikel 15) die het een anker maakt: het verdrag treedt alleen in werking wanneer het wordt geratificeerd door 50-staten.

Momenteel hebben alleen 33-staten het geratificeerd. Italië is er niet bij. Frankrijk, veel minder.

"Vergeleken met andere verdragen zijn er in slechts twee jaar al 33 ratificaties binnengekomen", zegt Alessandro.

Ja, maar er ontbreken 17-handtekeningen voor de inwerkingtreding van de TPAN.

De mistral is gearriveerd, de nachtnavigatie naar Marseille belooft moeilijk te worden

Ondertussen groeit de wind en wordt de zee geagiteerd. De mistral is gearriveerd, de nachtnavigatie naar Marseille belooft moeilijk te worden. De kapitein organiseert wachtdiensten.

In tegenstelling tot internationale verdragen over nucleaire ontwapening, worden surveillanceverschuivingen onmiddellijk van kracht en zijn ze operationeel vanaf het moment dat ze worden opgesteld.

Terwijl de eerste dienst zich klaarmaakt, klinkt er een geluid in de boeg: 's nachts springt een dolfijn uit het water en zwemt een paar minuten door het schip.

Uitingen van verbazing, vreugde en vreugde beginnen. De dolfijn, de beschermer van de bemanning volgens de legende, is altijd een geweldige ontmoeting. Hoeveel je er ook hebt gezien: elke keer is als de eerste.

Het is donker De Bamboo beweegt zich resoluut door de golven met zijn kleine navigatielichten.

Wij, de bemanning, hebben nog twee afbeeldingen over: de onderzeeër en de dolfijn. Twee beelden van de Middellandse Zee, de ene spreekt van de dood, de andere van het leven.