De dag van de Internationale Vrede in Colombia

In het congres van de Republiek Colombia, de presentatie van de eerste Latijns-Amerikaanse mars voor geweldloosheid en de presentatie van het boek Historische interpretaties van Humanismedoor Salvatore Puledda.

In de proloog, geschreven door Michail Gorbatsjov op 30-10-94, vertelt hij als volgt over de inhoud van het boek en de auteur:

«Je hebt een boek in handen dat je alleen maar aan het denken zet. Niet alleen omdat het gewijd is aan een eeuwig thema, namelijk het humanisme, maar omdat we dit thema in historische kaders hebben geplaatst, het ons in staat stelt te voelen, te begrijpen, dat het een echte uitdaging van onze tijd is.

De auteur van het boek, Dr. Salvatore Puledda, benadrukt terecht dat het humanisme in zijn drie aspecten: als een algemeen concept, als een reeks specifieke ideeën en als een inspirerende actie, een zeer lange en gecompliceerde geschiedenis heeft. Zoals hij schrijft, is zijn geschiedenis vergelijkbaar met de beweging van de golven: soms trad het humanisme op de voorgrond, op het historische toneel van de mensheid, soms "verdween" het op een gegeven moment.

Soms werd hij naar de achtergrond verbannen door de krachten die Mario Rodríguez Cobos (Silo) terecht omschrijft als “anti-humanisten”. In die periodes werd het op brute wijze verkeerd voorgesteld. Dezelfde anti-humanistische krachten droegen vaak het humanistische masker om onder hun dekmantel op te treden en voerden in naam van het humanisme hun duistere bedoelingen uit.«

Evenzo beschreven ze de sleutels tot de 1e Latijns-Amerikaanse maart, specificerend zoals beschreven in het artikel Een Mars voor Geweldloosheid reist door Latijns-Amerika:

«We streven ernaar dat we door de regio te verkennen en de Latijns-Amerikaanse eenheid te versterken, onze gemeenschappelijke geschiedenis opnieuw opbouwen, op zoek naar convergentie in diversiteit en geweldloosheid.

 De overgrote meerderheid van de mensen wil geen geweld, maar het uitbannen ervan lijkt onmogelijk. Om deze reden begrijpen we dat we, naast het uitvoeren van sociale acties, moeten werken aan het herzien van de overtuigingen die deze zogenaamd onveranderlijke realiteit omringen. We moeten ons innerlijke geloof versterken dat we kunnen veranderen, als individu en als samenleving..

Het is tijd om verbinding te maken, te mobiliseren en te marcheren voor geweldloosheid».