Español 
Engels 🤖
Italiaans 🤖
Portugees 🤖
Esperanto
Duits 🤖
Frans 🤖
🤖
🤖
🤖
Indonesië 🤖
🤖
сский
Turks
简体 中文 🤖
22.04.23 – Madrid, Spanje – Rafael De La Rubia
1.1 Geweld in het menselijk proces
Sinds de ontdekking van het vuur wordt de heerschappij van sommige mensen over anderen gekenmerkt door het destructieve vermogen dat een bepaalde groep mensen kon ontwikkelen.
Degenen die de agressietechniek hanteerden, onderdrukten degenen die dat niet deden, degenen die de pijlen uitvonden, verwoestten degenen die alleen stenen en speren gebruikten. Toen kwamen buskruit en geweren, toen machinegeweren enzovoort met steeds vernietigendere wapens tot aan de atoombom. Degenen die het kwamen ontwikkelen, waren degenen die de afgelopen decennia hun dictaat hebben opgelegd.
1.2 De doorbraak van samenlevingen
Tegelijkertijd is er vooruitgang geboekt in het menselijke proces, zijn er talloze uitvindingen ontwikkeld, social engineering, de meest effectieve, meer inclusieve en minder discriminerende manieren van organiseren. De meest tolerante en democratische samenlevingen werden als de meest geavanceerde beschouwd en de samenlevingen die meer geaccepteerd werden. Er zijn enorme vorderingen gemaakt in de wetenschap, in het onderzoek, in de productie, in de technologie, in de geneeskunde, in het onderwijs, enz. enz Ook op het gebied van spiritualiteit zijn er opmerkelijke vorderingen gemaakt, waarbij fanatisme, fetisjisme en sektarisme buiten beschouwing worden gelaten en denken, voelen en handelen samenkomen met spiritualiteit in plaats van tegengesteld zijn.
De bovenstaande situatie is niet uniform op de planeet, aangezien er volkeren en samenlevingen zijn die zich in verschillende stadia van het proces bevinden, maar een wereldwijde trend naar samenvloeiing is duidelijk.
1.3 De sleur van het verleden
In sommige kwesties blijven we onszelf soms op een primitieve manier behandelen, zoals internationale betrekkingen. Als we kinderen zien vechten om speelgoed, zeggen we dan dat ze onderling moeten vechten? Als een grootmoeder op straat wordt aangevallen door een bende criminelen, geven we haar dan een stok of een wapen om zich tegen hen te verdedigen? Niemand zou aan zo'n onverantwoordelijkheid denken. Dat wil zeggen, op een nauw niveau, op het niveau van het gezin, het lokale, zelfs nationale samenleven, maken we vorderingen. Er worden steeds meer beschermingsmechanismen ingebouwd voor individuen en groepen
kwetsbaar. Dit doen we echter niet op landelijk niveau. We hebben nog niet besloten wat we moeten doen als een machtig land een kleiner land onderwerpt... Er zijn veel voorbeelden in de wereld.
1.4 Het voortbestaan van oorlogen
Na de 2e wereldoorlog was het noodzakelijk om de Verenigde Naties op te richten. In de preambule werd de geest die de initiatiefnemers bezielde vermeld: "Wij, de volkeren van de naties
Verenigd, vastbesloten om volgende generaties te redden van de gesel van de oorlog, die twee keer in ons leven onnoemelijk leed heeft toegebracht aan de mensheid, om het geloof in fundamentele mensenrechten, in de waardigheid en waarde van de menselijke persoon opnieuw te bevestigen..." 1 . Dat was de eerste impuls.
1.5 De val van de USSR
Met het uiteenvallen van de Sovjet-Unie leek er een einde te komen aan de periode van de koude oorlog. Er kunnen verschillende meningen zijn over die gebeurtenis, maar de waarheid is dat de ontbinding ervan geen directe fataliteit heeft veroorzaakt. De afspraak was dat het Sovjetblok zou ontbinden, maar dat de Navo, opgericht om het Warschaupact tegen te gaan, zou niet oprukken tegen de voormalige leden van de USSR. Die toezegging is niet alleen niet nagekomen, maar Rusland is geleidelijk aan aan zijn grenzen omsingeld. Dit betekent niet dat het standpunt van Poetin over de invasie van Oekraïne wordt verdedigd, het betekent dat we ofwel veiligheid en samenwerking voor iedereen zoeken, ofwel dat individuele veiligheid niet kan worden gegarandeerd.
In de 70 jaar sinds de VS de atoombommen op Hiroshima en Nagasaki tot ontploffing hebben gebracht, zijn zij de scheidsrechters geworden van de wereldsituatie.
1.6 De voortzetting van de oorlogen
Al die tijd zijn de oorlogen niet gestopt. We hebben nu die uit Oekraïne, die vanwege bepaalde belangen de meeste media-aandacht heeft, maar er zijn ook die uit Syrië, Libië, Irak, Jemen, Afghanistan, Somalië, Soedan, Ethiopië of Eritrea, om er maar een paar te noemen, want er zijn er veel meer. Tussen 60 en 2015 zijn er wereldwijd meer dan 2022 gewapende conflicten per jaar geweest.
1.7 De huidige situatie verandert
Het is nog maar net een jaar geleden dat de Russische invasie van Oekraïne begon en de situatie verslechtert verre van te verbeteren, maar verslechtert snel. Stoltenberg heeft zojuist toegegeven dat de oorlog met Rusland in 2014 begon en niet in 2022. De akkoorden van Minsk waren verbroken en de Russisch sprekende Oekraïense bevolking was lastiggevallen. Merkel bevestigde ook dat deze overeenkomsten een manier waren om tijd te kopen, terwijl Oekraïne de banden met de VS versterkte met een duidelijke neiging om zijn neutraliteit op te geven en zich aan te sluiten bij de NAVO. Vandaag Oekraïne roept openlijk op tot opname ervan. Dat is de rode lijn die Rusland niet gaat toestaan. Uit de laatste lekken van topgeheime documenten blijkt dat de VS deze confrontatie al vele jaren aan het voorbereiden zijn. De gevolgen zijn dat het conflict escaleert naar ongekende grenzen.
Ten slotte trok Rusland zich terug uit het Strategische Wapenverminderingsverdrag (Nieuwe Start) en van zijn kant spreekt president Zelensky over het verslaan van Rusland, een kernmacht, op het slagveld.
De irrationaliteit en leugens aan beide kanten is duidelijk. Het ernstigste probleem dat dit alles met zich meebrengt, is dat de kans op oorlog tussen kernmachten toeneemt.
1.8 De vazalstaat van de EU aan de VS
Degenen die de rampzalige gevolgen van de oorlog ondervinden, naast de Oekraïners en Russen die zelf in het dagelijkse conflict verwikkeld zijn, zijn de Europese burgers die het als hun handhaving van de internationale vrede en veiligheid beschouwen, door middel van aanvaarding van beginselen en de goedkeuring van methoden die niet zullen worden gebruikt; gewapende macht maar in dienst van het algemeen belang, en om een internationaal mechanisme te gebruiken om de economische en sociale vooruitgang van alle volkeren te bevorderen, hebben we besloten onze krachten te bundelen om ontwerpen uit te voeren. Daarom hebben onze respectieve regeringen, via vertegenwoordigers bijeen in de stad San Francisco die hun volledige bevoegdheden hebben getoond, in goede en behoorlijke vorm zijn bevonden, ingestemd met dit Handvest van de Verenigde Naties, en richten hierbij een internationale organisatie op om de Verenigde Naties genoemd. Producten worden duurder en hun rechten en democratieën wijken af, terwijl het conflict steeds verder escaleert. De hoge vertegenwoordiger van de EU voor buitenlands beleid, J. Borrell, heeft de situatie als gevaarlijk beschreven, maar blijft aandringen op de oorlogszuchtige route om wapens te sturen om de Oekraïners te steunen. Er wordt geen enkele poging gedaan om onderhandelingskanalen te openen, maar het blijft olie op het vuur gooien. Borrell kondigde zelf aan dat "om de democratie in de EU te vrijwaren, de toegang tot de Russische media RT en Spoetnik verboden is." Noemen ze dit democratie...? Er gaan steeds meer stemmen op die zich afvragen: zou het kunnen dat de VS zijn hegemonie wil behouden ten koste van de tegenslagen van anderen? Zou het kunnen dat het format internationale betrekkingen deze dynamiek niet meer ondersteunt? Zou het kunnen dat we in een beschavingscrisis zitten waarin we een andere vorm van internationale orde moeten vinden?
1.9 De nieuwe situatie
De laatste tijd is China naar voren gekomen als bemiddelaar die een vredesplan voorstelt, terwijl de VS de situatie in Taiwan op scherp zetten. In werkelijkheid gaat het om de spanning die ontstaat aan het einde van de cyclus waar een door een macht gedomineerde wereld op weg is naar een geregionaliseerde wereld.
Laten we de gegevens onthouden: China is het land dat de grootste economische uitwisseling onderhoudt met alle landen op de planeet. India is het meest bevolkte land ter wereld geworden, vóór China. De EU lijdt aan een economische ineenstorting die haar energiezwakheden en autonomie aantoont. BRICS BBP 2 , dat al hoger is dan het mondiale BBP van de G7 3 , en het blijft groeien met 10 nieuwe landen die zich hebben aangemeld om lid te worden. Latijns-Amerika en Afrika beginnen, met hun vele moeilijkheden, wakker te worden en zullen hun rol als internationale referenties vergroten. Met dit alles is de regionalisering van de wereld duidelijk. Maar geconfronteerd met dit feit zal het westerse centralisme serieus weerstand bieden en zijn verloren hegemonie opeisen.De hegemonie wordt geleid door de VS, die weigert de rol van wereldpolitieagent op te geven en van plan is een NAVO te reactiveren die een jaar geleden werd opgericht. klaar om te sterven na zijn crash uit Afghanistan...
1.10 De geregionaliseerde wereld
De nieuwe regionalisering zal ernstige wrijving veroorzaken met het vorige model, van imperialistische aard, waarin het Westen alles probeerde te beheersen. In de toekomst zal het vermogen om te onderhandelen en overeenkomsten te bereiken de wereld bepalen. De oude manier, de vroegere manier om geschillen op te lossen door middel van oorlogen, zal blijven bestaan voor de primitieve en achterlijke regimes. Het probleem is dat sommigen van hen kernwapens hebben. Daarom is het dringend nodig dat het Verdrag voor het Verbod op Kernwapens (TPAN) wordt verlengd, dat al in werking is getreden in de Verenigde Naties, dat door meer dan 70 landen is ondertekend en dat door de internationale media wordt overschaduwd om verberg de enige manier Het is mogelijk dat het is: "dat we leren om conflicten op een onderhandelde en vreedzame manier op te lossen". Wanneer dit op planetair niveau is bereikt, zullen we een ander tijdperk voor de mensheid binnengaan.
Hiervoor zullen we een Verenigde Naties moeten herformuleren, die meer democratische mechanismen moeten geven en de privileges van het vetorecht die sommige landen hebben, moeten afschaffen.
1.11 De middelen om verandering te bewerkstelligen: burgermobilisatie.
Maar deze fundamentele verandering gaat niet plaatsvinden omdat de instellingen, regeringen, vakbonden, partijen of organisaties het initiatief nemen en iets doen, maar omdat de burgers het van hen eisen. En dit gaat niet gebeuren door ons achter een vlag te scharen, noch door deel te nemen aan een demonstratie of een bijeenkomst of conferentie bij te wonen. Hoewel al deze acties dienen en zeer nuttig zijn, zal de echte kracht van elke burger komen, van hun reflectie en innerlijke overtuiging. Wanneer je in je rust, in je eenzaamheid of in gezelschap bent, kijk je naar degenen die het dichtst bij je staan en begrijp je de ernstige situatie waarin we ons bevinden, wanneer je nadenkt, kijk dan naar jezelf, je familie, je vrienden, je dierbaren... en begrijp en besluit dat er geen andere uitweg is en dat je iets moet doen.
1.12 Het voorbeeldige optreden
Elk individu kan verder gaan, ze kunnen kijken naar de geschiedenis van de mens en kijken naar het aantal oorlogen, tegenslagen en ook de vorderingen die de mens heeft gemaakt in duizenden jaren, maar ze moeten er rekening mee houden dat we nu in een nieuwe, andere situatie. Nu staat het voortbestaan van de soort op het spel... En als je daarmee geconfronteerd wordt, moet je je afvragen: wat kan ik doen?... Wat kan ik bijdragen? Wat kan ik doen dat mijn voorbeeldige actie is? … hoe kan ik van mijn leven een experiment maken dat mij zin geeft? … wat kan ik bijdragen aan de geschiedenis van de mensheid?
Als ieder van ons dieper in zichzelf duikt, zullen er zeker antwoorden verschijnen. Het zal iets heel eenvoudigs zijn en verbonden met jezelf, maar het zal verschillende elementen moeten hebben om effectief te zijn: wat iedereen doet moet openbaar zijn, zodat anderen het kunnen zien, het moet permanent zijn, in de loop van de tijd worden herhaald ( het kan heel kort zijn. 15 of 30 minuten per week 4 , maar elke week), en hopelijk zal het schaalbaar zijn, dat wil zeggen, het zal overwegen dat er anderen zijn die zich bij deze actie kunnen aansluiten. Dit alles kan gedurende het hele leven worden geprojecteerd. Er zijn veel voorbeelden van bestaan dat zinvol was na een grote crisis... Met 1% van de wereldburgers die zich resoluut mobiliseerden tegen oorlogen en voor de vreedzame oplossing van geschillen, waarbij voorbeeldige en schaalbare acties werden gegenereerd, waarmee slechts 1% zich manifesteerde, de basis voor de veranderingen zal worden gelegd.
We zullen in staat zijn tot?
We zullen die 1% van de bevolking oproepen om de test te doen.
Oorlog is een belemmering uit de menselijke prehistorie en kan een einde maken aan de soort.
Of we leren conflicten vreedzaam op te lossen, of we verdwijnen.
We zullen ervoor zorgen dat dit niet gebeurt
Wordt vervolgd…
1 Handvest van de Verenigde Naties: preambule. Wij, de volkeren van de Verenigde Naties, zijn vastbesloten om volgende generaties te redden van de oorlogsgesel die tweemaal tijdens ons leven de mensheid onnoemelijk veel leed heeft toegebracht, om het geloof in de fundamentele mensenrechten, in de waardigheid en waarde van de menselijke persoon, in de gelijke rechten opnieuw te bevestigen van mannen en vrouwen en van grote en kleine naties, om voorwaarden te scheppen waaronder rechtvaardigheid en eerbiediging van de verplichtingen die voortvloeien uit verdragen en andere bronnen van internationaal recht kunnen worden gehandhaafd, om sociale vooruitgang te bevorderen en de levensstandaard te verhogen binnen een breder concept van vrijheid, en voor dergelijke doeleinden om tolerantie te oefenen en in vrede te leven als goede buren, om onze krachten te bundelen voor degene die aan de oorsprong lag van dat Grote project. Later, beetje bij beetje, werden die aanvankelijke motivaties verwaterd en zijn de Verenigde Naties steeds ondoeltreffender geworden in deze kwesties. Er was een gerichte intentie, vooral door 's werelds grootste mogendheden, om geleidelijk bevoegdheden en prominentie van de Verenigde Naties op internationaal niveau te verwijderen.
2 BRICS: Brazilië, Rusland, India, China en Zuid-Afrika 3 G7: VS, Canada, Frankrijk, Duitsland, Italië, Japan en het Verenigd Koninkrijk
3 G7: VS, Canada, Frankrijk, Duitsland, Italië, Japan en VK
Het originele artikel is te vinden op PRESSENZA Internationaal persbureau